جداول بتنی یکی از پرکاربردترین قطعات بتنی در امر راه و شهرسازی می باشد.از جداول بتنی معمولا به عنوان جداکننده بین دو محیط مختلف نهر سازی استفاده شده و بیشترین کاربرد آنها در زمینه محوطه سازی می باشد. سالانه به جهت تخریب جداول بتنی کم دوام در اثر تاثیر عوامل مخرب (سیکل های یخبندان و آب شدن، تبلور نمک ها و ...) هزینه های سنگینی به سازمان های متولی خدمات شهری و شهروندان تحمیل می گردد. از آنجایی که روش تولید جداول بتنی تاثیر قابل توجهی در دوام آنها در برابر عوامل مخرب دارد، آشنایی با روشهای مختلف تولید و مزایا و معایب آنها می تواند در انتخاب جدول مناسب با توجه به شرایط محیطی کمک نماید.
بطور کلی روشهای تولید جداول به شرح زیر است:
- روش بتن سنتی
- روش بتن پرسی ماشینی
روش سنتی:
در این روش بتن شل در قالب ریخته شده و پس از گذشت زمان لازم قالب ها باز و پس از عمل آوری مناسب قطعه آماده نصب می باشد. اغلب بتن شل را با نسبت آب به سیمان زیاد می سازند که دوام چندانی ندارند. در این روش میتوان برای افزایش دوام قطعه نسبت آب به سیمان را پایین آورد و مواد حباب زا استفاده کرد. البته بخاطر نوسانات ترکیبات سیمان دستیابی به سیستم حباب مناسب و همگن کار ساده ای نیست و نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی و متخصص دارد. هزینه مواد افزودنی هم ارزان نمی باشد. جداول سنتی با دوام و ضعیف هم از نظر ظاهر شبیه هم هستند و کار نظارت را دشوار میکند.
روش پرسی ماشینی:
1. روش تمام پرسی
2. روش پرسی - آبکشی سطح